door Nine de Vries.

In jouw hart.

Nog even en dan is het Pinksterfeest: het feest dat God zijn Geest heeft uitgestort. Volgens de Bijbel (Leviticus 23) valt dit feest vijftig dagen later dan Pesach/Pasen. Vandaar dat wij het feest kennen als Pinksteren, die naam is afgeleid van het Griekse woord voor vijftig: Pentèkostè. In de Bijbel wordt het feest van de Oogst genoemd en binnen het Jodendom heet het Sjavoeot of Wekenfeest, dat dit jaar valt op 30/31 mei.

Pinksteren vindt zijn oorsprong in de Sinaïwoestijn. Het volk Israël is een paar maanden onderweg als ze in deze woestijn hun kamp opslaan. Daar sluit God een verbond met Israël, op de 50ste dag na de uittocht uit Egypte, en noemt hen Zijn sekoela. Dat betekent niet alleen eigendom, maar ook waardevol eigendom of schat.

Voordat God tot Zijn volk kan spreken moet er eerst wat gebeuren. Het volk moet zich heiligen, de kleren wassen en mag geen gemeenschap hebben. Op de derde dag moeten de Israëlieten klaar staan voor een ontmoeting met Hem. Voor de die dag, voordat de ramshoorn of sjofar langgerekte toon laat horen, is de berg een dodelijke plek. Zo heilig is God. Zijn volk mag dichtbij komen, maar op Zijn voorwaarden.

Op de derde dag leidt Mozes het volk uit het kamp, naar de berg die geheel in rook gehuld is en die beeft. De zon is net opgekomen en vanaf de driepuntige Sinaï klinken donderslagen. Bliksemflitsen doorklieven het luchtruim en een zware wolk bedekt de berg. De Bijbel vertelt dat de Sinaï rookt als een oven en dat er een zeer sterk bazuingeluid klinkt.

Als God Mozes naar boven roept en Mozes hieraan gehoor geeft, waarschuwt God nogmaals dat het volk de berg niet mag betreden. ‘…anders zal de toorn van de HEERE over hen losbarsten.’ Vervolgens geeft Mozes deze waarschuwing door aan het volk.

Daarna geeft God de tien woorden of tien geboden. De Talmoed vertelt dat elk woord dat God daar sprak zich in zeventig talen deelt. In Exodus 20:18 staat letterlijk: en heel het volk ziet het. Hoe kunnen ze een stem zien? Daar hebben de rabbi’s de volgende verklaring voor: Gods stem was als vuur, als fakkels. Zoals Psalm 29:7 vertelt: De stem van de HEERE hakt vurige vlammen uit de wolken.

Het volk bleef op afstand staan. De mensen waren bang en zeiden tegen Mozes: ‘Spreekt ú met ons, dan zullen we luisteren, maar laat God niet met ons spreken, anders sterven wij.’

Klinkt het allemaal al wat bekend? Vuurvlammen en het spreken in verschillende talen. Het was eeuwen later op dít feest, op het Pinksterfeest, dat God de heilige Geest heeft uitgestort. De volgelingen van Jezus waren in Jeruzalem om het grote feest mee te vieren en hadden zich verzameld in een van de bovenkamers van de Tempel.

Vuren als tongen verschenen op hun hoofden. Joden uit de diaspora hoorden het goede nieuws in hun eigen taal. Maar liefst drieduizend mensen gingen geloven in Jezus en elke dag volgden er meer. Eerst Joden en later ook mensen uit de volken.

Graveerde God op de Sinaï zijn geboden in steen, nu schrijft Hij ze in de harten van mensen. In jóuw hart. Door Zijn Geest.

Gezegende Pinksterdagen!