NAJAARSFEESTEN
De Najaarsfeesten (Rosj Hasjana, De Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest) kijken vooruit naar de voleinding. Ze vallen allen in de zevende maand. Zeven is het getal van de volheid.
Als christenen leven we in de tussentijd. De oogst is begonnen met de opstanding van Jezus (het O.T. Feest van de eersteling, Lev. 23: 9-14) en de uitstorting van de Heilige Geest (het O.T. Wekenfeest, Lev. 23: 15-22 en Verbondssluiting, Ex. 19).
We kijken vooruit naar het inhalen van de laatste oogst.
En ondertussen zijn er de feesten die daarover gaan. De Hoge Feestdagen en het Loofhuttenfeest. Hier hoop ik op een later tijdstip aandacht aan te geven.
Heel bijzonder is het om het dagboek voor de najaarsfeesten van ds. Aart Brons te lezen en te volgen op de website van CIS (Centrum Israël Studies). Onderstaand vindt u de link naar dit dagboek:
www.centrumvoorisraelstudies.nl/najaar2017/09-15.php
Op de site, die u dan krijgt, kunt u op de kalenderbalk de gewenste datum aanklikken voor de betreffende dag.
ROSJ HASJANAH
Woensdagavond 20 september (1 Tisjri) begint Rosj Hasjanah, dat is het Joodse Nieuwjaar. Eigenlijk is het niet nieuwjaar, maar Yom haSjofar, dat is de dag van de Ramshoorn, of dag van de bazuin (lees Leviticus 23: 23-25). Pas in het latere jodendom is de Dag van de Sjofar Nieuwjaarsdag geworden: Rosj Hasjanah
De sjofar (ramshoorn) werd vroeger gebruikt om Gods komst en nabijheid aan te kondigen en een volksvergadering bijeen te roepen, maar ook om alarm te slaan, en in de tempel als aankondiging van de nieuwe maand.
De tonen van de sjofar klinken zeer doordringend en zijn daardoor door niemand te missen. De sjofartonen verbinden met de vorige generaties die naar dezelfde geluiden hebben geluisterd.
De dag van het Sjofar is een inleiding op de komende Grote Verzoendag. In de Joodse geschiedenis heeft zij de betekenis gekregen van bekering. Het is een dag van terugkeer tot God.
Daarna volgen de Tien Dagen van Inkeer. Een periode van zelfonderzoek, bekering en gebed. Een tijd om onderlinge geschillen bij te leggen, om in het reine te komen met je medemens.
Pas dan ben je toe aan de Verzoendag, waarop verzoening wordt gedaan over alles wat tussen jou en God instaat.
De Dag van de Sjofar luidt deze periode in. Zij heeft het karakter van aankondiging.
In de Joodse traditie zijn allerlei gebruiken ontstaan die hiermee verband houden. Het tasjlich bijvoorbeeld. Dan werpt men brood of stenen in het water en schudt men zijn zakken leeg.
Dit om aan te geven dat men de zonden wegdoet. God neemt die zonden en werpt ze in de diepten van de zee, “Hij zal alle overtredingen in de diepten der zee werpen” (Micha 7: 19).
De daaraan voorafgaande maand Elul staat reeds in het teken van de naderende Dag van de Sjofar. In het orthodoxe Jodendom wordt dan iedere dag psalm 27 gelezen, dat spreekt van het verlangen om in het reine met God te leven.
Het is feest! De sjoels zijn overvol, ondanks de lange diensten, die zo’n 4,5 uur duren. Dat feestelijk karakter komt voort uit het vertrouwen op Gods erbarming en Zijn grote vergevingsgezindheid, mits berouw en inkeer oprecht zijn.
Nu in het latere jodendom Yom haSjofar is veranderd in Rosj Hasjanah (Nieuwjaar) mede omdat het op de 1e Tisjri valt, wenst ieder elkaar Sjanah Tovah oemetoeka, een goed en zoet nieuwjaar.
Het voedsel op deze dag is bijzonder. Men eet appels in honing gedoopt en andere zoete gerechten.
Het is typisch Bijbels dat je abstracte dingen altijd verbindt met iets concreets. Als je elkaar een zoet Nieuwjaar wenst, dan eet je dus vooral honing. De zintuigen worden ingeschakeld om de geestelijke boodschap tot je te nemen.
september 2017
YACHAD – Rein Visscher