Verslag werkbezoek bestuursleden Yachad aan Israël (1 – 8 mei 2017)
Een afvaardiging van Yachad, bestaande uit Wim Kloppers, Joop Krijtenburg en Jan-Henk Soepenberg hebben in de eerste week van mei 2017 een werkbezoek aan Israël gebracht. Hieronder wordt verslag gedaan van de contacten en gesprekken. De contacten zijn, in tegenstelling tot vorige werkbezoeken, vrijwel geheel gericht op het onderhouden van bestaande contacten (op de ontmoeting met echtpaar Knoester na).
Opmerking: we hebben bij alle contacten die in de promofilm van Yachad voorkomen de film laten zien en hebben gemerkt dat ze er zeer content mee waren.
A. BESTAANDE CONTACTEN
A1. Ontmoeting met ds. David Zadok
Na aankomst in Israël was onze eerste bestemming een bezoek aan David Zadok in Kanot (bij Ashdod). Het was al wat later op de avond geworden. David Zadok heeft 12 jaar in Iran gewoond. Hij is:
· directeur van uitgeverij HaGefen (de Wijnstok)
· predikant van de gemeente Chesed weEmet (Genade en Waarheid).
Zadok vindt het belangrijk dat vanuit Israël het Woord van God verspreid wordt. Volgens de profeten komt het Woord van God vanuit Sion naar de Wereld.
Projecten waar Zadok mee bezig is:
· het drukken van kinderbijbels. De serie van het OT is klaar, de serie van het NT loopt momenteel. Deze kinderbijbels worden tegen een kleine vergoeding (2 euro per kinderbijbel) aangeboden, want gratis materialen wekken de indruk dat het geen waardevolle materialen zouden zijn. Van de Bijbels wordt een deel (10 à 20%) gegeven aan mensen die ze niet kunnen betalen: alleenstaande moeders, vluchtelingen (bijv. uit Eritrea).
· het leveren van toerustingsmaterialen (bijbelstudie en huwelijkstoerusting). Er is dringend behoefte aan elementaire kennis, want veel van de eerste generatie Messiasbelijdende Joden zijn niet in een christelijk milieu groot geworden. Investeren in opvoeding en huwelijkscursussen is investeren in de toekomst van de kerk in Israël, aldus Zadok.
· het bereiken met lectuur van 17.000 Joden die in Turkije wonen. Zij zijn veelal verstoken van de mogelijkheid om Jezus te leren kennen. Zadok heeft een tweetalig boekje laten drukken (Turks-Hebreeuws), het getuigt dat God zijn Zoon Jezus de Messias als offer gaf.
· het bereiken van de Falasha Joden, zowel in Israël als in Addis Abbeba. In Israël vormen ze een eigen subcultuur, integratie vormt een groot probleem.
· projecten die vanuit de Gereformeerde Gemeenten gesteund worden zijn vertalingen van werken van Matthew Henry en Spurgeon. Met deze vertalingen kan worden aangetoond dat de Messiasbelijdende Joden niet met een sektarisch verhaal komen, maar dat over de hele wereld reformatorische theologie te vinden is. Het geloof in Christus is wereldwijd aanwezig.
· Zadok heeft het verlangen om ook werk van John Piper uit te geven.
· systematisch-theologische werken. Zadok mikt op een potentieel van 1500 lezers voor dit soort publicaties. Daarbij benadrukt hij dat het vooral een investering voor de toekomst is. Ook toekomstige generaties kunnen deze werken raadplegen.
· publicaties gericht op evangelisatie, zoals: The case for resurrection en een boek over discipelschap
· publicatie van studies over kerkgeschiedenis, Westminster Confessie (de laatste is klaar); Canon van Dordt. De Heidelbergse Catechismus is al vertaald. De vraag en antwoordvorm sluiten aan bij de Joodse traditie. Zo wil hij laten zien dat de reformatorische geloofsleer de tijd heeft doorstaan en geen sektarisch verhaal is.
· online mogelijkheden. Het Internet biedt veel mogelijkheden om het geloof in Jezus Christus te verspreiden. Een belangrijke uitdaging is een site waarin het OT gelezen kan worden door Joden die het Bijbelse Hebreeuws niet kennen. Veel jongere Joden spreken geen Hebreeuws. Zie de website: www.yeshua.co.il
A2. Ontmoeting met Victor Kalisher
Op woensdag 3 mei stond een ontmoeting met Victor Kalisher op het programma. Hij is directeur van The Bible Society in de Yaffa Street in Jeruzalem. Een heel mooi verzorgde bookshop, met een breed theologisch assortiment. De boeken laat hij drukken in Zuid-Korea, o.a. met dundruktechniek.
In de boekenwinkel beeldt een glas-in-lood-raam de twee dromen van Jozef uit en wordt onderaan de verbinding gelegd met het bloed van het Lam. De symbolische betekenis hiervan: Jozef wordt niet herkend door zijn broers, zo herkennen veel joden in de Heer Jezus niet de door God gezonden Messias die voor het hele volk gekomen is. Drie keer per week houden de werkers van de The Bible Society stille tijd om een Bijbelgedeelte te overdenken. En bespreken ze de vraag: hoe kunnen we als staf aan anderen ons geloof laten zien?
Kalisher vertelt: er is meer ruimte gekomen om iets over Jezus te zeggen. Er is meer waardering gekomen voor Messiasbelijdende joden in het leger, onder hen zijn er die tot de beste soldaten van Israël behoren. Ook de gedachte wordt gehoord: messiaanse christenen kunnen best vrienden van Israël zijn. Een dochter van Victor Kalisher kreeg gelegenheid om haar geloof in Jezus Messias te delen (‘Where such girls came from!’). Er blijkt een andere verhouding mogelijk dan de beladen geschiedenis laat zien.
Nog een voorbeeld dat dit illustreert: afgelopen maanden was er een expositie van kunstenaars in het Israëlitic Museum te zien: ‘Behold the man. Jesus in Israëli Art.’ Uit respect spreken sommigen nu over Jeshua (ipv ‘Jesu’, wat voor veel Joden een negatieve connotatie heeft). Zie hier een aantal van die kunstwerken. De expo trok grote bezoekersaantallen.
Over actuele uitgaven van The Bible Society kunnen we het volgende melden:
· Victor Kalisher vertelt dat momenteel veel Franse Joden naar Israël emigreren, omdat ze in eigen land – in toenemende mate – met antisemitisme te maken hebben. In Nethanja hoor je ontzettend veel Frans spreken op straat. Kalisher heeft een mooie Psalmenuitgave in het Hebreeuws/Frans op de markt gebracht, met in het rood gedrukt de passages die gaan over de Messias Jezus Christus.
· Een bijzondere uitgave is een bijbel voor Messiasbelijdende soldaten in het leger. De bladzijden bestaan uit zorgvuldig uitgekozen bijbelverzen, voor 2x stille tijd op een dag: ’s morgens teksten die prikkelen, ’s avonds teksten over rust en vertrouwen.
· Joden lezen in de synagoge elke week de ‘portion’ uit de Perasha. Dit is vooral een kwestie van traditie en cultuur. Er worden filosofische bespiegelingen aan gewijd. Kalisher geeft een boekje uit waarin de gedeelten uit de Perasha met Jezus Messias in verband worden gebracht.
· Ook geeft Kalisher evangelisatiemateriaal uit, waarin wordt aangetoond dat het christelijk geloof geen sektarisch verhaal is. Het zijn niet maar enkelingen die Jezus als Messias hebben leren kennen, dat gebeurt wereldwijd bij mensen van zeer diverse achtergrond.
· Een andere uitgave is speciaal gericht op Joden uit Rusland. Er is veel vraag naar.
· Omdat de taal van de Hebreeuwse Bijbel meer dan 2000 jaar oud is, is het bijna onmogelijk voor Joden om de Heilige Schrift te lezen. De grammatica is veranderd, woorden zijn verouderd. Kalisher werkt aan de uitgave van een Hebreeuwse Bijbel, waarbij de betekenis van de moeilijke woorden is verduidelijkt (een Bijbel met kanttekeningen). Daardoor blijft de Bijbel voor een jonge generatie leesbaar.
· Een belangrijk project is ook de digitalisering van studiematerialen. Dat biedt geweldige voordelen. Mensen kunnen anoniem de website bezoeken. Aan de website ‘Study of Scriptures’ zullen audiobestanden worden toegevoegd. Zie: www.haktuvim.co.il. De website heeft een Engelstalige Interface. Deze kan worden gekoppeld aan het Arabisch, Frans en Russisch. Ook de mogelijkheden van zoekfuncties en topic-indexen worden benut.
· Een ander project is het NT voor kinderen. Achterliggende gedachte is: zo horen kinderen van jongsaf aan de Bijbelverhalen. Doelgroep: kinderen van 9-11 jaar.
· Een andere goede lopende uitgave: 101 favorite stories from the Bible van Ura Miller (de auteur van: Whole gospel in comics en Who is these man Jesus?). Kalisher benadrukt het belang van een waardige vertaling. Het Hebreeuwse taaleigen, dat rijk en diep is, moet behouden worden. De Bijbel is geen krant.
A3. Ontmoeting met Aart en Tineke Brons
’s middags hebben we een gesprek met Aart en Tineke Brons (in hun huis in de Yitshak Ben Dor Street in Talpiot). Aart Brons heeft een aantal jaren gewerkt voor het deputaatschap Kerk en Israël in de CGK (de term ‘evangelieverkondiging’ wordt door dit deputaatschap vermeden, vanwege de beladen geschiedenis). Via die deputaatschap was hij voorgesorteerd voor zijn periode in dienst van CIS (Centrum voor Israël Studies). Vanuit de CGK is er een onafgebroken betrokkenheid op het Joodse volk: al vanaf de 60-er jaren is in Jeruzalem een CGK-medewerker gestationeerd.
Aarts vader, tevens predikant, had als reisleider vaak Israël bezocht. Sinds Aart een keer mee mocht heeft het Israëlwerk z’n hart. Hij heeft het Hebreeuws zich eigen gemaakt.
De visie van Brons: God heeft zijn volk niet verstoten. Aart Brons wijst de ‘twee wegen’ leer af, maar benadrukt dat God een eigen weg met het Joodse volk is gegaan en blijft gaan. Paulus spreekt in de Romeinenbrief over een ‘Geheimenis’: God heeft zijn volk niet verstoten. Dit betekent: de Joden hebben God al leren kennen, de Thora al ontvangen.
Er is veel voorzichtigheid nodig als christenen uit heidenen over Jezus spreken, Messiasbelijdende Joden kunnen directer zijn.
Brons toont zich nog altijd verbaasd dat de GKv niets voelden voor een deputaatschap voor Israël, zoals Yachad aan de synode van Ede 2014 had voorgesteld. Hij vraagt of dit besluit consequenties voor Yachad heeft.
Traditioneel is bij de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte veel aandacht voor Gods verbondstrouw jegens zijn oude volk. Brons ziet dit samenhangen met gelijke aandacht voor verbond en verkiezing, die van Gods kant uitgaan.
Brons benadrukt: de ontmoeting met Israël begint niet met evangelieverkondiging, maar met luisteren. Er moet eerst puin geruimd worden voordat je kunt zaaien. Pas dan groeit er soms ruimte om te getuigen van Jezus als de beloofde Messias. In de afgelopen 50 jaar heeft dit werk concrete resultaten opgeleverd. Er is een andere houding aan het groeien van joden naar christenen. Een belangrijke stap is de erkenning van de Rooms-Katholieke Kerk dat de kerk niet in de plaats van Israël is gekomen. Deze verklaring heeft ertoe geleid dat er meer mogelijkheden voor gesprek en ontmoeting zijn gekomen.
In dec. 2015 was er een verklaring van orthodoxe joden die inhield: wij moeten als joden partners zijn van christenen. Dezelfde dingen uit de Thora zijn, aldus deze verklaring, voor Joden belangrijk; het is goed dat ook de kerk de Thora uitdraagt. Christenen en orthodoxe Joden hebben veel meer gemeen dan hen scheidt, volgens de verklaring. De mogelijkheid moet beproefd worden om als partners samen op te trekken. Het christendom is geen mislukking maar maakt deel uit van Gods plan.
Dat er vertrouwen is gegroeid, laat het feit zien dat Brons vorig jaar gevraagd werd op een rabbijnenopleiding drie keer anderhalf uur te vertellen over wat het christelijk geloof voor hem inhoudt. Zo’n verhaal willen ze best eens horen van een christen die in een synagoge komt. Een ander voorbeeld: in een huiskring van plm. 8 personen lezen joden en christenen samen het evangelie van Mattheüs (initiatief vanuit de organisatie Interface Encounter Association: groepen joden, christenen, moslims komen samen om een onderwerp te bespreken; één van de mogelijkheden was samen het evangelie van Mattheüs lezen). Er was een open sfeer over en weer. De joodse reacties op gedeelten in Mattheüs over sabbat en (on)reinheid helpen om dit bijbelboek beter te begrijpen. Spannend wordt het als binnenkort de passage ‘zijn bloed kome over ons en onze kinderen’ zal worden besproken…Aart en Tineke zijn onder de indruk van de gretigheid van de deelnemers.
Op voorstel van Aart Brons bezoeken we in de avond een lezing van een rabbijn over het Bijbelboek Ruth. Deze lezing is een initiatief van een Joodse organisatie die elke woensdag bijbelstudies voor christenen organiseert. De rabbijn betrekt in zijn verhaal over het boek Ruth ook de verwijzing naar dit bijbelboek in de genealogie van Jezus bij de evangelist Mattheüs.
De volgende thema’s werden aangesneden:
1. what is the significance of the names, settings, and repeated words in Ruth?
2. How does Covenant theology view loyalty, love, family, and faith?
3. How does Ruth read in light of the rest of Hebr. Scripture? Mat 1:3 the vine and the shoot?
4. How is the Lord revealed in the Ruth narrative?
5. How literally does Hebrew Scripture have to be read?
Met veel ultraorthodoxe joden is weinig contact mogelijk. Er is nog altijd een overgevoeligheid voor ‘verkondiging’ en ‘evangeliserende’ activiteiten. Ook als dit gebeurt door mede-joden. Een actie waarbij een Messiasbelijdende Jood huis aan huis Nieuwe Testamenten verspreidde, had een negatief effect. Reactie hierop van orthodoxe Joden: ze willen ons de ziel afpakken!
Tineke Brons heeft mooi werk mogen doen voor Ela, een Joodse organisatie die werkt met Nederlandse holocaust survivors. Ze hebben geprobeerd het verleden weg te duwen. Tientallen jaren werd gezwegen over de Sjoah. Mensen liepen psychisch vast. In Jeruzalem komt een club ouderen bij elkaar, iedere woensdagochtend in een bejaardenhuis. Ze houden daar een ‘Holland’-ochtend. Er worden liederen gezongen, muziek gemaakt. Het doet de ouderen enorm goed, ze slaan geen bijeenkomst over. ‘Hoe moeilijk ik het ook heb, elke week wordt het weer woensdag’ – die woensdag gaat boven alles. Daarom vierde een echtpaar hun 65-jarig huwelijk gewoon op die koffieochtend…
Nederlandse vrijwilligers bezoeken mensen thuis (2x per week), er worden banden opgebouwd. Opvallend is de positieve ontvangst van christelijke vrijwilligers (alleen in Jeruzalem worden ze toegelaten bij deze kwetsbare groep ouderen, elders worden ze geweerd uit ‘angst voor bekeringsijver’). Er zijn ouderen die hebben overleefd op een christelijk onderduikadres in Nederland. Het maakte op hen een onuitwisbare indruk: christenen die bereid waren hun leven voor joodse medeburgers op het spel te zetten. Met soms opvallend veel begrip voor Joodse feestdagen en opvallende terughoudendheid om uit het NT te lezen. Een oude vrouw heeft het er nog over!
Als het gaat om welk werk we als Yachad zouden kunnen ondersteunen, beveelt Brons ons in het bijzonder het werk van Victor Kalisher aan.
A4. Ontmoeting met Antony Simon
Met enige vertraging lukt het ons toch om een afspraak met Antony Simon te maken, en wel op donderdagavond 4 mei. Met het oog daarop komt hij naar ons appartement. We besluiten samen een hapje te gaan eten op een adres dat Antony ons aanbeveelt. Het betreft een gemeenschappelijke eetzaal in een gebouw met groepsaccommodatie van de Rooms-katholieke Kerk. Antony maakt van de gelegenheid – een soort lopend buffet – gebruik om met diverse tafelgasten een gesprek over Jezus de Messias te beginnen. Als we vragen of er concrete projecten zijn die we kunnen ondersteunen, noemt hij het boekje ‘The depravity of Man’ – een klein boekje over schepping, zondeval en verlossing. Ook wil hij graag het NT in het Hebreeuws blijven verspreiden.
A5. Ontmoeting met Yoyakim Figueras
Op vrijdag 5 mei hebben we een afspraak met Yoyakim Figueras. Het gezin van Yoyakim Figueras heeft veel te maken gehad met intimidatie van volksgenoten, die van Arad een orthodox bolwerk willen maken (door huizen op te kopen en door het geboorteoverschot). Yoyakim zegt dat er mogelijkheden zijn een nieuw project in Arad te beginnen. Hij is zelf als voorganger teruggetreden. Yoyakim volgt een opleiding tot fulltime gids, om inkomsten te genereren voor zijn gezin.
Verder heeft hij het verlangen om buiten Arad een huis te bouwen op een braakliggend stuk grond land in ‘Tel Arad’ (het oude Arad). Het is zijn verlangen om aan jongeren, die wel een Joodse vader hebben, maar geen Joodse moeder (en volgens de Joodse wet dus niet-Joods zijn) en die daarom vaak tussen wal en schip vallen, een opvangplek te bieden. Dit sluit aan bij Yoyakims opleiding als maatschappelijk werker. Speciaal heeft hij die kinderen/jongeren op het oog, een vergeten groep. Yoyakim Figueras zou graag een leefgemeenschap willen beginnen met plaats voor 50 personen (kinderen + leiding). Hij ziet dit als een lange termijn investering: wat je investeert in deze jongeren draagt op termijn vrucht. Hij heeft een berekening gemaakt van de kosten: 1,14 miljoen. Er zijn al diverse gemeenteleden bereid gevonden om in een project te participeren. De oprichting van een dergelijk huis zou in overleg met de overheid moeten plaatsvinden. Problemen hoeven deze ‘onderhandelingen’ niet op te leveren, omdat het een specifieke groep kinderen betreft.
B. NIEUWE CONTACTEN
B1. Ontmoeting met Albert en Esther Knoester in Dimona (Negev)
Op donderdag 4 mei brachten we een bezoek aan Albert en Esther Knoester. Dit Nederlandse echtpaar wordt vanuit de CAMA zending/ Amerika aangestuurd. Ze nemen deel aan een periodiek pastoraal overleg in Jerusalem.
Het echtpaar heeft zes jaar geïnvesteerd in het opbouwen van persoonlijke contacten in hun omgeving. Hun verlangen groeide om een inloophuis te beginnen voor mensen die sociaal-maatschappelijk in de knel zitten. Een man die weggedoken langs de kant van de straat zat, bloeide door het persoonlijke contact helemaal open. In de tijd dat wij er waren is in alle stilte een project gestart om diaconale steun te bieden. Ze weten zich geroepen om de liefde van Jezus Christus uit te stralen, en krijgen gelegenheid daarvan te getuigen.
Omdat mensen zich verbaasd afvragen, wat een NL echtpaar daar in de woestijn heeft te zoeken. In het gesprek komt aan de orde hoe de voorgangers van Messiasbelijdende gemeenschappen waken over de christelijke leer. Met name is daarbij de leer van de godheid van Jezus Christus onopgeefbaar. Tegelijk zijn er weinig hechtere banden onderling tussen de gemeenten. In de vertaling van de Catechismus is Zondag 27 in een voetnoot terechtgekomen, omdat de meeste Messiasbelijdende gemeenten de kinderdoop niet kennen.
Bij de afsluiting van dit bezoek zoeken we samen kracht in Psalm 91. God is bij machte te helpen en voor ons te zorgen. Hij is de enige steun, ook de politie kan uiteindelijk niet beschermen, de HEER alleen. Wij hebben de familie Knoester in gebed aan de hemelse Vader opgedragen.
Bezoek aan synagoge bij het begin van de sabbat (vrijdagavond)
Op vrijdagavond bezochten we The Great Synagogue van Jeruzalem, toen we zagen dat de gelovigen naar binnen gingen. Voor ons een reden mee naar binnen te gaan. We kregen een zitplaats aangeboden en maakten een orthodoxe liturgie mee die ongeveer drie kwartier duurde. Er werd veel gereciteerd. De liturgie was naar onze maatstaven nogal losjes, ‘ieder voor zich’. In de benedenzaal zaten de mannen, de vrouwen verbleven op de gaanderijen boven. Van het bezoeken van Kabbalat Sabbat Kotel – een bezoek aan de Klaagmuur op hetzelfde tijdstip, ons aanvankelijke plan – is het daardoor niet meer gekomen.
Sabbat, 6 mei 2017
We bezochten op sabbat twee diensten van Messiasbelijdende gemeenten.
Messianic Assemblee, Prophetstreet/Neviim 56.
Dit is de gemeente waartoe Victor Kalisher behoort. Hij blijkt in de praktijk één van de ongeveer zeven voorgangers. Verschillende oudsten treden hier namelijk als prediker op. De naam van de gemeente: ‘Kehila Messechit Jerusalem’. De dienst begint om 10.30u.
Om een beeld te vormen:
– een volle kerkzaal, plm 100 mensen aanwezig
– 1 dienst op sabbat
– aansluiting voor koptelefoon in Engels in alle banken aanwezig (koptelefoons bij de ingang verkrijgbaar)
– zang van twee jonge dames vooraf, met klassieke instrumenten
– ook in de dienst zang begeleid door piano, viool en dwarsfluit
– een aanbiddingsblok aan het begin, plm. 4 liederen
– gezongen liederen o.a. ps. 8, ps. 48, ps. 95.
– geen collecte
– inschakeling div. gaven: inleider, voorlezer
– Perasha Lev. 16 met enkele opmerking door een ‘inleider’
– preek van de zoon van Victor Smadja van plm een half uur over ‘wake’ up call, die aansloot bij Independence Day. De voorganger riep op om niet op menselijke kracht te vertrouwen, maar toegewijd aan God te leven en het evangelie te delen
– 8 mensen deden mee aan het publieke gebed: 3 mannen en 5 vrouwen, daarna sloot de voorganger het gebed af
– gelegenheid om voorbede te laten doen aan eind van de dienst, door de oudsten, met oplegging van handen.
– uitnodiging om koffie te drinken na afloop
Na afloop spraken we kort met een echtpaar dat in 1970 vanuit Nederland naar Israël is geëmigreerd. Zij doen mee aan een doordeweekse bijbelstudie op woensdag.
Kol-ba Midbar (Narkis Street 4)
’s Avonds bezochten we de dienst van de Kol-ba Midbar gemeente van Antony Simon.
Joop Krijtenburg bleef in het appartement wachten op Margriet Rozema, de dochter van Inge Rozema, die ons die avond zou bezoeken. De gemeente Kol-ba Midbar had om 17.30 het Heilig Avondmaal gevierd. Daarna een gezamenlijke maaltijd gebruikt, bereid door gemeenteleden. We werden gastvrij uitgenodigd om met hen mee te eten.
Antony had op vrijdag een ‘reach out’ in Tel Aviv: Bijbels uitgedeeld, het gesprek gezocht over Jezus de Messias.
In de gemeente waren plm 50 personen aanwezig. Lisa vertaalde de Engelstalige verkondiging in het Russisch voor de Russische aanwezigen. Een Koreaan begeleidde op gitaar de gemeentezang. We zongen vooral psalmen. De dienst begon met ‘Holy, holy, holy’.
Tony preekte over het tweede deel van Marcus 14: de valse getuigen tegen Jezus (verbonden met het evangelisatiewerk, mensen wíllen het niet geloven, komen met andere argumenten om het evangelie weg te redeneren). Ook de verloochening door Petrus stelde hij aan de orde. Niet maar een simpele ontkenning, maar het afleggen van een eed bij de Almachtige, dat hij niets met Jezus te maken had.
Terwijl Petrus juist van zijn Heer had moeten getuigen. Ook Tony zei van zichzelf dat hij veel kansen had laten liggen. Maar er is troost: de HEER regeert alles, zelfs het kraaien van de haan. Hij weet alles van te voren. De tegenstander kan niets doen als God het niet toelaat. Dat is grote troost als er tegenstand is. De HEER heeft alles in zijn hand. De dienst duurde plm anderhalf uur.
We konden niet vermoeden dat dit onze laatste ontmoeting van een Yachad delegatie met Antony zou worden, omdat hij slechts enkele weken later in Irak in het donker door een auto werd aangereden en daarbij om het leven kwam. We denken met respect aan het werk dat Antony Simon in dienst van het evangelie heeft gedaan.
Daarna hebben we Margriet Rozema ontmoet. En onder een hapje eten gelegenheid gehad voor nader gesprek en ontmoeting. Margriet doet een studieproject over de rechtspositie in het onderwijs, en houdt daar interviews over.
Zondag 7 mei 2017
Een rustdag en een bezoek gebracht aan Caesarea Maris (in onderscheid van Caesarea Filippi). Prachtige opgravingen van de stad die Herodes de Grote gebouwd heeft met hulp van romeinse architecten en havenspecialisten (golfbrekers, een mooie haven: twee ‘armen’ de zee in), de prachtige promenade langs de zee, het Amfitheater, het Hippodrome.
Maandag 8 mei 2017
Teruggevlogen naar Amsterdam.
Evaluatieve slotopmerkingen
– terugblikkend op ons werkbezoek valt op dat de communicatie voornamelijk éénrichtingsverkeer is geweest. Er wordt niet of nauwelijks gevraagd waar Yachad mee bezig is. In hoeverre verlangen we naar wederkerigheid in onze contacten?
– suggestie: op de bestuursvergaderingen agenderen of er sinds de voorgaande vergadering ontwikkelingen of contacten zijn geweest.
Mei 2017
Wim Kloppers Joop Krijtenburg Jan-Henk Soepenberg